Każde dziecko rodzi się z tzw. umiejętnościami odruchowymi (inaczej odruchami noworodkowymi lub pierwotnymi), generowanymi w rdzeniu kręgowym. Reakcje w odruchach noworodkowych są zupełnie automatyczne i niezależne od woli dziecka. Odruchy noworodkowe pozwalają na reagowanie na nowe, nieznane bodźce, pozwalają dziecku, które opuściło bezpieczny świat w brzuchu mamy, poradzić sobie z nowym środowiskiem.

Jednym z ważniejszych odruchów noworodkowych jest odruch szukania, występujący u głodnego dziecka – dotknięcie policzka tuż obok kącika ust powoduje szybkie odwrócenie głowy w tę stronę otwierając buzię i wysuwając język i tym sam szukanie ustami piersi matki lub butelki z pokarmem. Odruch ten najlepiej jest widoczny, gdy noworodkowi zaczyna powoli dokuczać głód.  Z nim związany jest odruch ssania i odruch połykania.

Jeśli przyłożymy palec do ust noworodka, ten zacznie go ssać. Odruch ten rozwija się już w łonie matki w okolicy 12. tygodnia ciąży, a około 17. tygodnia ciąży w badaniu USG można zobaczyć, jak dziecko ssie swoje paluszki. Odruch ssania odpowiada za nabycie najważniejszej umiejętności: jedzenia. Ssanie to nie tylko pobieranie pokarmu przez noworodka, ale również sposób na uspokojenie się – pomaga się wyciszyć i rozładować napięcie.

Odruchowa reakcja ssania i połykania jest aktywna od chwili narodzin, jest ona najsilniejsza około dwie godziny po narodzeniu, dlatego zakłada się, że noworodek z prawidłowego (fizjologicznego) porodu powinien być przystawiony do piersi w ciągu pół godziny od urodzenia, nie później jednak niż dwie godziny.