Dziecko tuż po porodzie radzi sobie z wieloma bodźcami, reagując na nie przez automatyczne, niezależne od umysłu i woli odruchy, które pomagają przetrwać w nowym otoczeniu. Równocześnie z dojrzewaniem kory mózgowej, część z tych odruchów samoistnie zanika. Dzieje się to stopniowo. Działania odruchowe są bardzo ważne dla procesu budowania sieci połączeń neuronalnych, ale też tworzenia coraz dojrzalszego układu nerwowego, pozwalającego na zgodną współpracę ciała i mózgu. W pierwszych tygodniach życia dziecka jego układ nerwowy jest bardzo niedojrzały. Do tego w krótkim czasie musi się przystosować do nowych warunków, jakie zastał po drugiej stronie brzucha. Odruchy, które pojawiają się u malucha tuż po porodzie, pozwalają przeżyć i zdobyć kluczowe dla rozwoju umiejętności. Część z nich towarzyszyć mu będzie do końca życia, część zniknie w pierwszym roku.

 Odruch Galanta pojawia się w 20 tygodniu życia płodowego, jest aktywny przy urodzeniu. Odgrywa ważną rolę w kształtowaniu się układu nerwowego, a także ułatwia naturalny poród. Wywoływany jest dotykiem jednej strony pleców                ( przykręgosłupowo) w okolicy lędźwiowej. Na skutek bodźca następuje rotacja biodra o 45 stopni po stronie drażnionej. Odruch powinien wystąpić z równa siłą po obu stronach ciała.  Jeśli odruch Galanta jest prawidłowy to taki bodziec wywołuje wygięcie miednicy do tyłu i zgięcie stawu biodrowego. Taka reakcja ułatwia przedostanie się noworodka przez kanał rodny w dniu porodu, a także pozwala odbierać dźwięki, kiedy jest jeszcze w łonie matki.

Odruch Galanta jest więc naturalnym odruchem neurologicznym, który  „wygasa”- wyhamowuje się między 3-9 miesiącem życia i powinien minąć przed ukończeniem pierwszego roku życia przez dziecko.

Funkcja odruchu Galanta:

• Prawdopodobnie jest aktywny podczas porodu, razem z odruchem asymetrycznym tonicznym szyjnymi tonicznym odruchem błędnikowym
  • Może działać jako prosty przekaźnik dźwięku w macicy, pozwalając wibracjom dźwiękowym dotrzeć do kręgosłupa dziecka w łonie matki pozwalając dziecku „poczuć” dźwięk
  • „ Ogonowate „ ruchy są przydatne do utrzymania równowagi podczas pełzania i raczkowania, a także ułatwiają koordynację ruchów górnej i dolnej części ciała po jednej stronie